Karin vertelt over de relatie met haar moeder. Hun gezamenlijk pad liep niet altijd over rozen. Karins moeder slikte jarenlang pillen alsof het snoepjes waren. Regelmatig was het evenwicht zoek en wankelden de familiale fundamenten. Dat leverde soms hilarische toestanden op, vaak met een pijnlijk randje. Met deze voorstelling maakt de actrice komaf met het verleden en kijkt ze hoopvol de toekomst tegemoet. Tenslotte is ‘moeder zijn’ als het opvouwen van een hoeslaken ... Niemand weet precies hoe het moet, maar met liefde en geduld raak je al een eind op weg. Ondersteund door een vleugje muziek weeft ze menselijke tekortkomingen tot een warm geheel. Een getuigenis: geestig, ontroerend en herkenbaar. tekst en spel Karin Jacobs