© Brecht Van Maele

Wat is typisch jou?

Wanneer ik keuzes maak in het leven, ga ik er de volle 100% voor. Ik steek er al mijn passie en liefde in zonder te veel af te vragen ‘wat als’.

Welk optreden zal je nooit vergeten?
Onlangs stonden we met Circus Picolini in Tongerlo. Het dorp waar mijn wortels liggen, maar ook waar ik ze losliet, 17 jaar geleden, om het circusleven te omarmen. Op die plaats optreden, omgeven door mijn dichte vrienden en familie, maar ook oude bekenden, om te kunnen laten zien waar mijn hart al jaren sneller van gaat kloppen. Dat zal ik niet snel vergeten.

Wanneer heb je voor het laatst gehuild?
Als kind leerde ik dat huilen niet oké was. Misschien probeer ik dat nu onbewust in te halen, want steeds vaker schieten de tranen me in de ogen. Niet uit verdriet, maar vaker uit ontroering. Zoals laatst, toen ik werd geraakt door de magie van een zonsondergang.

Wat is je grootste prestatie?
Dat is zonder twijfel dit leven vol overgave leven. Een zwervend bestaan, met elke week een nieuw decor: een andere plek, nieuwe gezichten. Steeds opnieuw de tent opzetten en afbreken, ongeacht de koude of regen. Telkens weer het podium op, je hart openleggen, zelfs op dagen dat je liever zou verdwijnen.

Wat is je meest onhebbelijke karaktertrek?
Soms flap ik er iets uit dat anders overkomt dan bedoeld. Mijn hart zit op de juiste plaats, maar mijn mond is net iets te snel…

Wat betekent circus voor jou?
Circus is voor mij geen werk of hobby, het is mijn leven. Het is een manier van zijn. Een plek waar vrijheid en discipline hand in hand gaan. Het is onderweg zijn, telkens opnieuw beginnen, mensen raken.

Welk talent wil je graag hebben?
Het lijkt me een prachtig talent om voor iedereen goed te kunnen doen.

Wat in je dagelijkse leven geeft je een moment van geluk?
Het is misschien een cliché, maar niets vervult me meer dan te zien hoe mijn kinderen opgroeien. Dat ik als ouder van zo dichtbij getuige mag zijn van hun groei, hun stappen, hun kleine en grote overwinningen – dat voelt als een onschatbaar voorrecht.

Mocht je een superkracht hebben, wat zou dat zijn?
Vliegen… Niet alleen omwille van het gevoel van vrijheid, maar ook om de tijd die het me zou besparen. Al die uren onderweg – in de auto, op weg naar de school van mijn kinderen, naar de circusplaatsen, naar familie en vrienden. Niets is dichtbij als je altijd onderweg bent.

Welke artiest mag dringend meer erkenning krijgen?
Het voelt alsof circus stilaan steeds meer erkenning krijgt – en dat doet deugd. Met Circus Picolini vormen we een beetje de buitenbeentjes binnen de traditionele circuswereld. In ons werkveld worden we warm onthaald en gewaardeerd, maar binnen de bredere circusgemeenschap blijft die erkenning soms achter.

Wat wil je je kinderen meegeven?
Ik probeer mijn kinderen mee te geven dat ze later alle kansen mogen grijpen die binnen hun mogelijkheden liggen. Het rondtrekkende circusleven krijgen ze met de paplepel mee, maar ook het behalen van een diploma vind ik belangrijk – zodat ze later vrij kunnen kiezen welk pad hen het meest gelukkig maakt.

Liefde, wat is dat?
Liefde is geven zonder bij te houden. En durven ontvangen zonder schuld. Soms is het licht. Soms is het werk. Maar altijd: echt.

Wat zou je nog voor geen miljoen willen doen?
Mijn vuurshows inwisselen voor een kantoorjob.

Hoe wil je herinnerd worden?
Als een liefdevolle circusmama.

Dit artikel verscheen in Circusmagazine #83 (juni 2025)