Welk nieuws heeft je recent boos of bang gemaakt?

Al het nieuws waarin mensen zichzelf belangrijker vinden dan anderen. Veel dus de laatste tijd.

Wat is typisch jou?

Soms nogal impulsief tot actie overgaan, gewoon op gevoel, niet te lang twijfelen. Vooral bij grote beslissingen.

Welk optreden zal je nooit vergeten?

Fili van Circus Ronaldo. Nadien deed ik als 15-jarige in een tent ernaast iets knulligs met botsballen en een trap. Danny kwam kijken, mijn mama kocht een boek van Ronaldo en Danny schreef: “Met veel verwachting van jouw jonglerie.” Enkele weken later kreeg ik het boek cadeau. Het boek staat 25 jaar later nog steeds naast de keukentafel. Het is de voorstelling die mij deed beseffen dat er zoveel meer mogelijk is dan enkel de circustruc tonen.

Wanneer heb je voor het laatst gehuild?

Op kerstavond, na een lange dag achter het stuur, reed ik de laatste kilometers door de Italiaanse Alpen. Bijna op mijn bestemming klonk er plots een nummer dat mijn vader dikwijls luisterde toen hij in het noorden van Frankrijk woonde. Tijdens het luisteren drong het tot me door dat ik zowel mijn echte vader, op emotioneel vlak, als mijn plusvader, fysiek, ben verloren. Beiden hebben ze mijn leven verlaten op een heel andere manier.

Welke posters hingen als kind in je slaapkamer?

OO:OO van Cirkus Cirkör, getekend door alle spelers. Mijn mama had dat geregeld. Na die voorstelling wist ik het: ik word circusartiest.

Wat is je grootste prestatie?

Een leven creëren met mijn gezin waarin alles kan veranderen. Waar nieuwe dromen werkelijkheid kunnen worden of we oude dromen die toch niet zo top zijn zonder enig probleem laten vliegen.

Wat is je mooiste jeugdherinnering?

Tikkertje panlat. Ik woonde op een boerderij met een groot samengesteld gezin. Wanneer het dak van de schuur vernieuwd moest worden, speelden we tikkertje op de panlatten van het immense dak. Uiteraard alleen als er geen ouders in de buurt waren.

Waar ben je dankbaar voor?

Een gezond gezin en de Italiaanse Alpen.

Wat in je dagelijkse leven geeft je een moment van geluk?

Ik hou ervan om als eerste wakker te zijn. Een koffie te drinken en naar buiten te kijken. Liefst wel op de Italiaanse berg wanneer de zon net over de bergkam komt piepen.

Wie of wat inspireert jou?

Bij elke creatie zijn er verschillende boeken en films die steeds terugkeren. Alle namen van José Saramago; films van Jacques Tati, Ruimte rondom van Georges Perec. Maar ook de onmisbare maar weggemoffelde schakels in onze maatschappij: de mensen die niet de erkenning krijgen die ze verdienen.

Mocht je een superkracht hebben, wat zou dat zijn?

Een minimaal aantal uren per dag de zon laten schijnen.

Welke artiest mag dringend meer erkenning krijgen?

Beeldende kunst in de publieke ruimte, daar zou er veel meer van moeten zijn. Ingrepen die een andere gedachtegang inslaan dan het geijkte. Als we dat de hele tijd zouden tegenkomen op de meest onverwachte plaatsen; hoe leuk zou dat zijn. Liefst niet permanent, zodat zelfs de meest repetitieve route je toch nog kan verbazen.

Wat wil je je kinderen meegeven?

Dat ze moeten luisteren naar zichzelf, zowel fysiek als mentaal, zodat ze hun eigen grenzen leren kennen en die ook durven aan te geven. En dat ze de grenzen van anderen respecteren.

Hoe wil je herinnerd worden?

Ik hoop voldoende warme herinneringen na te laten zodat ik na mijn dood nog kan ronddwalen door mensen hun hoofd. Zodat ik op gepaste en ongepaste momenten nog ter sprake kan komen. Veel dichter bij het eeuwige leven zal en wil ik niet komen.

Stijn Grupping (38) is jongleur en vormt samen met Ine Van Baelen het gezelschap Post uit Hessdalen. In 2016 maakten ze PAKMAN, dat sindsdien meer dan 800 keer speelde. Met Man Strikes Back (2020) introduceerden ze robots als tegenspelers op de scène.
In april gaat BALLROOM in première op het MAD Festival.

Dit artikel verscheen in Circusmagazine #82 (maart 2025)