Il est crevé. Plus moyen de le réparer. Op 21 november overleed Karel Creemers – de ‘gemene clown met het kleine hartje’ die via Circus Ronaldo wereldbekendheid verwierf. Hij stierf niet na een lange, slepende ziekte. Integendeel. Plots was de kanker overal. Karel ging veel te vroeg en veel te snel. Hij werd 62. Danny Ronaldo schreef een pakkend eerbetoon op de sociale media. Wij nemen het hier graag over, want op papier is het nog pakkender.

© Jasper van het Groenewoud

Meer dan 30 jaar was ik op baan met Karel Creemers.

30 jaar gewerkt en gespeeld. Gezocht maar nog meer gevonden.

Zo waanzinnig veel voorstellingen samen gespeeld.

In het begin drie keer in de week samen de tent op- en afbouwen in de kleinste dorpen van Vlaanderen.

Daarna duizenden kilometers doorheen de wereld gereden en zoveel avonturen die soms maar nét goed afgelopen zijn.

Duizenden en duizenden mensen samen doen lachen.

En nu is het plots gedaan.

In de lente speelden we nog Da Capo alsof er niets aan de hand was.

In de zomer verbeet ge al wel de pijn maar de tent daverde met lachsalvo’s en alleen in de coulissen konden we zien dat het zwaar was. Het publiek lag in een deuk en altijd kwamen er nog grappen bij.

In september bleek die vervelende hernia uiteindelijk een gemene onverslaanbare kanker te zijn.

Maar ge stopte nooit met grappen maken. Al zag ik ook wel dat ge diep vanbinnen nog vol verlangen zat.

Toch, altijd was die onsterfelijke clown in u sterker dan de sterfelijke mens.

Nu zijt ge vertrokken mijne vriend en het voelt alsof ook een stuk van mijn leven mee vertrokken is.

Iets dat er niet meer is omdat gij er niet meer zijt.

Merci om zoveel ramen in mijn leven open te zetten. Merci om zoveel mee te brengen.

Zonder u had het nooit gelukt.

Merci voor zo een waanzinnig groot avontuur. Ge hebt zoveel gegeven.

Het voelt als kort maar zeker niet als weinig.

Ge waart ne grote clown omdat niemand kon achterhalen hoe ge het juist deed.

Dat zijn de Groten.

“Pinocchio multifunctionale” , “Es un Dragone , es normale” , “Criminalé !” …

Alleen degene die er bij waren, die de tent hebben voelen trillen, kunnen het zich nog voorstellen. Zeldzaam onvergetelijk.

Ge kon ook invallen voor om het even wat. Zowel om de meester te spelen als de knecht.

En als het nodig was deed ge het licht voor de jongere garde en dan fonkelden uw ogen van plezier om hen bezig te zien.

Ge stond ook altijd als eerste klaar om last minute voor een voorstelling nog snel iets te repareren. Altijd de nodige vijzen bij de hand en liefst met veel rollen gaffatape.

In weer en wind, pijn of geen pijn, zeer of geen zeer, Ge stond er altijd.

De laatste maanden zag ik u stukje per stukje afscheid nemen. Van alle props in de loods, uwe woonwagen… En van het idee om misschien toch nog even te kunnen meespelen met de kerst.

Maar altijd met een diep menselijke aanvaarding dat het leven gewoon het leven is en zelfs met een dankbaarheid omdat het zo schoon was.

Merci Karel maat, om altijd uzelf te blijven.

In een andere dimensie gaat het ook nooit eindigen. Ge gaat het licht aansteken, maar ik ga u verdomme missen.

Foto: Jasper van het Groenewoud
Dit artikel verscheen in Circusmagazine #85 (december 2025)