Chaïm (hebreeuws voor leven) is een voorstelling op het ritme van ademhalingen, in een wereld die haar ritme, haar evenwicht, haar adem verloren heeft.

De dorre vlakte van Chaïm wordt bewoond door drie mensen die hun adem transformeren tot beweging en muziek. Samen bezingen ze het leven en rouwen ze om wat verloren is. Klassieke zang en acrobatie vinden elkaar in dit stuk waar krachtige choreografie en breekbaarheid elkaar afwisselen. Zolang er adem is, is er hoop.